Op oudejaarsavond kreeg ik een mail van een studente die tegen de deadline haar eindwerk aan het afwerken was. Een eindwerk over Web 2.0 in culturele centra. Zalig onderwerp. Enkele weken daarvoor hadden we daar nog een leuke babbel over. Het gebeurt niet vaak dat ik uitkijk naar het lezen van scripties en eindverhandelingen, maar nu ben ik echt wel nieuwsgierig naar het eindresultaat.
Even terug naar de mail :
Ik vraag mij nog iets af tijdens het schrijven. Ik kom heel vaak het begrip 'the long tail' tegen. En ik snap wel wat het is, op puur economisch vlak dan. Op vlak van Amazon en dergelijke. Maar ik moet dit toch op de een of andere manier ook in verband kunnen brengen met de cultuurcentra? Of niet? Ik zie het hele plaatje niet helemaal nu...
Een vraag waar op zich reeds een scriptie kan aan gewijd worden. In mijn
presentaties maak ik ook steeds plaats voor de
"obligatory long tail slide". De marketinghit van 2007 is vaak tot een buzz-word herleid, maar het biedt nog steeds veel inzicht.
Een beetje bondig heb ik het volgende geantwoord :
De
Long-tail van Chris Andersen gaat uit dat door de moderne technologie de staart (de verzameling van de minder goed lopende/minder populaire/minder bekende zaken) voor meer return zal zorgen dan de body (de core). Het klassieke voorbeeld is Amazon, waar de boeken die slecht verkopen en in reguliere boekhandels geweerd worden, juist voor de grootste opbrengst zorgt.
In een web 2.0 context wordt de "body" de redactionele content van de website, in deze context is dit bijvoorbeeld de agenda van de voorstellingen met de folderteksten en de tail wordt dan de user generated content (bijv. : commentaren op de voorstellingen, scores door de bezoekers, ...). Goed aangepakt zou deze gebruikersinformatie voor een grotere betrokkenheid van de gebruikers kunnen zorgen dan de eigenlijke redactionele informatie en voor meer (virtuele) bezoekers zorgen. Dit kan ondermeer door een blog te plaatsen op de website waarop cultuurliefhebbers kunnen participeren. Voortbouwend zouden we (zeer stout) kunnen stellen dat die blog op termijn voor meer return (in de zin van cultuurparticipatie, aantal (virtuele) bezoekers, ...) zal zorgen dan de huidige basisdiensten, de voorstellingen.
In een cultuur- of kunstsetting zouden we de longtail ook meer filosofisch kunnen invullen door te stellen dat de cultuurelite en de elitecultuur stilaan verdrongen wordt door de massale cultuuruitingen van de "gewone" man of de "onbekende" kunstenaar. Voor ons
eigen cultuurcentrum in Berlare willen we daarop inspelen door de creatie van een "sociaal kunstplatform", (voorlopig is daar nog niets van te merken, het zit nog in een conceptfase) met de filosofie dat kunst niet steeds de meest individuele expressie van de meest individuele emotie hoeft te zijn. Het kan ook tot stand komen door een samenwerking van onbekenden, het wordt een expressie van de massa (zie ook "wisdom of the crowds"). Maar voorlopig zullen dit (helaas) spielereien blijven ..., maar ach, zo is strip-, foto- en video-kunst ook begonnen.
Esther, succes met je eindwerk.
PS : Alexander, ik ben stikjaloers op je WII. Ik had een PS3 aan de Kerstman gevraagd, maar helaas niet gekregen.
